Cerkak

BBM MUNDHAK BAPAK KEPLARAK

BBM MUDHUN IBU GETUN

            Desa lemahduwur, kecamatan Kuwarasan, Kabupaten Kebumen kalebune daerah sing wis makmur ana ing daerah  Kebumen. Kabeh mau merga kerja kerase para perangkat desa, salah sijine Pak Sunaryo. Pak Sunaryo wis 11 taun ngabdi dadi perangkat desa ana ing desa Lemahduwur. Awan bengi penggaweane nglayani warga, ngurusi apa sing dikeluhake wargane. Pak Sunaryo kalebu wong sing eman banget marang kaluwargane. Saben gajian, bojone mesthi diwenehi dhuwit blanja kanggo tuku janganan lan kebutuhan liya-liyane. Anak siji-sijine sing umure tembe 10 taun  uga mesthi diwenehi dhuwit kanggo sangu sekolah. Sanajan mung sewu-rongewu nanging anake sing jenenge Jalu mau wis meneng. Ora kaya ibune sing mesthi sambat kurangen wae. Padahal dhuwite wis diwenehake kabeh, pak naryo mung ngluwihi kanggo tuku pur jago, iku wae mung sithik banget. Pak naryo pancen seneng banget ngingoni Jago. Tinimbang kanggo tuku udud utawa kanggo tuku panganan nang warung, pak naryo luwih milih duwite dienggo tuku pur Jago. Saking senenge marang kewan jago mau, anake nganthi dijenengi Jalu.

            Sanajan wis gedhe banget pengorbanane pak Naryo, nanging bu Naryo tetep ora nrimanan wae. Saben esuk bu Naryo penggaweyane mung nggrundhel merga jarene dhuwit blanjane kurang. Apa maneh saiki BBM wis mundhak.

“Pak, masa saben dina masake tahu-tempe, tahu-tempe. Bosen lho pak” grundhele bu naryo.

“lha wingi kan wis tak wenehi dhuwit. Ya iku dhuwite kanggo tuku lawuh kan kena. Wong gajiku wis tak wenehake kabeh ngono kok” pak Naryo mangsuli.

“halah...wong aku mung diwenehi rong yuta, ya kurang pak” bu Naryo ngeyel.

“Kurang kepriye? Masa dhuwit rong yuta mung kanggo tuku beceran tok ngono kok kurang? Hayoh ngaku, kanggo tuku apa wae dhuwite? Masa mung kanggo tuku lawuh sing rada enak sithik ora bisa? Aja dienggo kanggo tuku sing ora-ora lho bu! ”

“Kanggo tuku sing ora-ora kepriye? Wong wadon ya kudune nyandhang. Bapak iku lho saben dina penggaweyane mung ngurusi jago tok. Apa ya ora mangan dhuwit jago iku?”

“Loh aja salah, justru iki sing bisa ngasilake dhuwit lho bu. Nyandhang ya nyandhang, nanging masa tuku emas, tuku klambi dadi hobi? Pokoke sesuk dhuwit blanjane tak suda” Pak Naryo suwe-suwe rada nesu.

 “halah emoh...iki lho BBM mundhak, apa-apane dadi larang. BBM mundhak mung rongewu,  lomboke mundhak 30 ewu. Pokoke emoh yen dikurangi, sesuk yen BBM
mudhun lha nembe, rana arep disuda sakakeh-akehe ya ngonoh”  bu Naryo nantangi.

“BBM mundhak aja dadi alesan, kan esih cukup, wong dhuwite akeh ngono kok, sing luwihan wingi ya esih kan? kapanane BBM mudhun tak sudane tenan dhuwit blanjamu bu”

“ya ngonoh, ning ora bakal pak, mundhak maneh tembe memper” omonge bu Naryo ayem

            BBM pancen tembe bae mundhak, nanging efeke wis tekan ngendi ora. Tembe krungu kabare wae para pedagang wis ngantisipasi kanthi ngundakake rega, apa maneh nek wis mundhak, rega-regane saya mumbul dhuwur. Mundhake BBM iki  nggawe bingunge wong sing mung pas-pasan dhuwite. Apa maneh kanggo bu Naryo, isa-sa ora bisa tuku emas maneh gara-gara dhuwit blanjane ora luwih. Bu Naryo pancen hobine nukoni emas lan sandhangan liyane, jarene supaya ora ketinggalan karo kanca-kancane. Nanging sayange ora mikir kebutuhan liyane. Saben diwenehi dhuwit pak Naryo, langsung ditukokna emas utawa klambi, ora mikir mengko dhuwit blanjane kurang. Nalika BBM mundhak bu Naryo mung isa nggrundhel merga mung isa tuku lawuh tahu tempe. Nanging ya tetep ora mareni.

            Sawijining dina, bu Naryo jam 3 sore tembe bali karo nggawa tas blanjanan akeh.  Jebul bu Naryo tembe bae tuku klambi lan sepatu kanggo dienggo mangkat kondangan minggu ngarepe. Saben garep mangkat kondangan mesthi klambine ganti.

“Bu, endi iki masakane? Aku kok ora dimasakna?”

“lali pak, iki aku nembe bali lho...”

“mesthi bar blanja maneh ya? Ibu iki priye sih? wis ngerti BBM mundhak ya isih nukoni klambi wae. Ora melas apa karo bapak sing nggolek dhuwit ngalor ngidul, ngetan ngulon, nganthi keplarak-plarak kaya ngene. Malah ora dimasakake. Terus aku kon mangan apa?”

“Halah, gari tuku dhisik nang aring warung kan pirang-pirang”

“Ya wis ngeneh dhuwit blanjane tak enggo aku wae”

“ya ora bisa, wong iki wis dadi hakku kok”

            Pak Naryo atine banget mangkele. Tinimbang pada padu, pak naryo luwih milih metu lunga saka omah, golek panganan nang warung sapa tau utang. Jalu ora usah dikuwatirake, merga saben bali sekolah mesthi mampir nggone mbahe nunut mangan. Sanajan banget mangkele karo bojone, nanging pak naryo janjane ya melas, kepengin anak bojone nyandhang sing bener. Dadi ya mung dijorna wae, karo ngarep-arep BBM bisa mudhun supaya bisa kanggo alesan ngurangi dhuwit blanjane bojone, supaya bisa sadar.  Merga ora bisa tuku pur, jago-jagone mung dipakani sega luwihan tok. Saya suwe katon kuru kaya majikane. Awan bengi pak Naryo mikirake sipate bojone sing ora bisa mareni. Jalu sing taksih cilik durung patia ngerti karo kahanane wong tuwane. Asal wis diwenehi sangu wis meneng. Menawa ngrasa ngelih dolan menyang omahe simbahe. Mung mbahe sing rada melas karo Jalu. Bu Naryo pancen kebangeten. Dhuwit saka bojone sering dienggo njajanake kanca-kancane. Jarene supaya katon rada mentereng.  

            Saben esuk bu Naryo mesthi lung menyang pasar. Sanajan saben dina lunga menyang pasar, nanging anehe sing dituku mung janganan iku-iku wae, merga tujuwane pasar ya mung garep pamer gelang karo kalung tok. Sawijining dina ana kedadeyan sing gawe jengkele bu Naryo. Yaiku kalunge dijambret nalika lagi-milih-milh janganan nang aring pasar. Kalung sing abote 10 gram iku ilang tanpa tepak. Sidane bu naryo mulih karo mbesengut turut ndalan.

“Kowe nangapa bu? Bali-bali kok mbesengut kaya ngono?” takone pak Naryo

“ora papa pak, kesel wae” bu Naryo ora wani ngomong menawa tembe bae kejambretan, merga wedi diseneni bojone.

“oh yawis nganah ngaso dhisik nang kamar” prentahe pak Naryo.

“iya” karo taksih mbesengut.

            Bu naryo banjur mlebu kamar. Dheweke mikir kepriye carane supaya bisa tuku kalung maneh. Menawa blaka karo bojone mesthi bakal diseneni. Sing luwih parah, dhuwit blanjane diendheg. Nanging saksuwene BBM ora mudhun esih bisa dienggo alesan supaya diwenehi dhuwit blanjan luwih.  

            Sanajan bu Naryo sipate boros, nanging omah-omahane karo karo Pak naryo ayem-ayem wae.  Malah Jalu garep duwe adhi. Nanging sanajan lagi ngandhut, bu Naryo tetep ora bisa ngendhegake pakulinane olehe ngentekake dhuwit. Ora mikir sesuk yen anak ke lorone lair butuhe saya akeh. Bayi durung metu wae wis ngetokake wragad akeh, yaiku kanggo tuku klambi, popok, jarik, lan liya-liyane. Nanging ya tetep, klambi sing dituku kanggo biyunge luwih akeh tinimbang anake. Pak Naryo janjane seneng bakal nduweni anak maneh, nanging ya mumet, merga bakal tambah keplarak-plarak nggolek dhuwit ngetan ngulon.

            Singkat cerita ana kabar sing marekake senenge pak Naryo, nanging gawe was-wase bu Naryo. Yaiku BBM bakal mudhun maneh. Kabar iku ngagetake wong-wong, merga durung kelakon ana BBM mudhun, biyasane mundhak-mundak terus. Jebul kabar iku pancen bener. Per tanggal 1 januari, BBM mudhun 1000 rupiah. Sanajan mung sewu, nanging wis nggawe senenge wong-wong, kalebu pak Naryo. Anehe ana BBM mudhun, bu Naryo malah getun. Ya apa maneh yen dudu merga wedi dhuwit blanjane disuda bojone. Bu Naryo banjur mikir, kepriye carane ngluluhake atine bojone iku.

“pak, wis mangan apa durung? Iki lho tak masakake iwak lele karo sop anget” bu Naryo nyepakake panganan karo mesam-mesem.

“tumben temen bu, ana apa iki? Ana slametan apa kepriye?” pak Naryo ngrasa curiga.

“ora ana apa-apa kok pak, mung pengin ngladeni njenengan wae. Rene lho tak pijeti, mesthi kesel bar sedina nang kantor kan pak?” bu Naryo ngapik-apiki bojone supaya dhuwit blanjane ora di suda. Merga yen di suda bu Naryo ora bisa nukoni emas karo sandhangan maning.

“iya sih kesel. Nanging ibu ora lali ta karo janjine biyen?”

Deg..bu naryo langsung deg-degan krungu kandane bojone. “janji apa lah. Aku ora tau njanjeni apa-apa kok”

“halah, ora usah ngapusi ngono lah. Iki BBM wis mudhun lho bu” pak Naryo nyindhir bojone karo mesam-mesem.

“BBM mudhun ya ben, ora ana urusane karo aku” bu Naryo taksih ethok-ethok ora ngerti.

“yawis-yawis. Nyah, iki dhuwit blanja wulan iki” pak Naryo menehake dhuwit blanjan.

“lha kok mung semene pak?” protese bu naryo.

“Ya iya lah, kan BBM wis mudhun. Ya butuhe uga mesthi sithik. Iya kan bu?” omonge pak Naryo taksih mesam-mesem.

“ya ora bisa ngono ta pak”

“Ya isa wae. Kan ibu dhewe sing ngomong menawa BBM mudhun dhuwit blanjane ulih dikurangi. Iya kan?” Pak Naryo  taksih nyindhir. “aja getun ya bu, hahaha...” Pak naryo malah ngguyu-ngguyu weruh bojone katon getun.

“lah masa gara-gara BBM mudhun, aku dadi korban”  bu naryo ngomong karo mlayu mlebu kamar ora sida mijeti bojone.

            Merga dhuwit blanjane wis disuda pak Naryo, saiki  bu Naryo ora bisa blanja mrana-mrene maneh. Saben dina mung isa nggetuni kahanane. Nalika anak ke lorone lair, saya suwe bu  Naryo saya mareni, wis ora ngrasa getun maneh. Merga bu Naryo wis ngrasakake butuh kanggo ngurusi anak loro. Kanggo keluwargane pak naryo, arep BBM mundhak utawa mudhun mesthi ana paedahe, sanajan abot ing ngarepe.